“25th hour” project
Παντελής Παπασπύρου | 23.11.2014
Μια ζωή με 24ωρα γεμάτα δυσκολίες, στεναχώριες, κάθε είδους
αντιξοότητες και εντάσεις.
Μια ζωή με 24ωρα πλημμυρισμένα με στιγμιαίες χαρές!
Κάπου μέσα στον απροσδιόριστο χρόνο, το στερνό «τακ» του ρολογιού.
Αυτό που θα σημάνει το τέλος του μακρινού αυτού δρόμου!
Επιτέλους;
Ίσως!
Το αύριο, οι ανασφάλειες και το απύθμενο και απροσδιόριστα άχρωμο
του τόσο μελλοντικού απρόσμενα απρόβλεπτου «Μετά», κρατάει το
νήμα της ζωής.
Κρατά το ενδιαφέρον ακούραστο!
Η αναμονή του «Ύστερα»!
Και το τέλος αυτού του δρόμου σηματοδοτεί και οριοθετεί την αρχή
κάποιου άλλου.
Ποια Πυθία θα μπορούσε να προφητέψει το Τέλος;
Καμιά!
Μόνο η καρδιά μπορεί να το πει.
Κι αυτό, τόσο ξαφνικά!
Και τι θ’ αφήσει πίσω;
Κακίες, στενάχωρα λόγια, πληγές ανεπούλωτες που θα προσπαθούν να
καλυφθούν με τις «καλές» αναμνήσεις!
Μάταια όμως!
Η μετάνοια γι’ αυτά που έγιναν ή γι’ αυτά που δεν έγιναν έρχεται πάντα
πολύ αργά!
Σαν το γλυκό κατακόκκ