"25th hour" project | Page 40

“25th hour” project Κωνσταντίνος Κοφινάς | 1.6.2014 Πες την αλήθεια! Που θα ’θελες να βρίσκεσαι τώρα; Μία κλεφτή ματιά ρίχνεις στο πριν και σωπαίνεις... Η σιωπή πρωταγωνιστής, η αγάπη απέχει... Μου πες “Σ’ αγαπώ” και νόμιζα πως νίκησα. Έτσι απομακρύνθηκα και για πρώτη μου φορά δεν πόνεσα... ...Οι λεπτοδείκτες όμως, έπαψαν να κάνουν παρέα με το «τικ τακ»... Αν ποτέ έχεις δακρύσει από χαρά... Αν ποτέ έχεις τρομάξει με το γέλιο σου ότι σε φοβίζει... Τότε ξέρεις πως γελά το παιδί εντός σου! ...Κάποιοι αυτό το παιδί το λένε ψυχή... Θαυμάσιο συναίσθημα αλλά... Δεν μπορείς να το μοιραστείς. Όλοι ακίνητοι και ξένοι. Ώσπου μια μέρα... Οι λεπτοδείκτες ζωντάνεψαν! H παιδική απορία ζωγραφίζεται στο πρόσωπο σου... Και η αγάπη που προσφέρεις, δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα εύρετρα... ...για το «φιλί της ζωής» που σου έδωσε ένα χαμόγελο... Ο καθένας ανεξάρτητα από τα αποθέματα που έχει, προσφέρει όση αγάπη μπορεί. Για μερικούς ακόμη και ένα γραμμάριο αγάπης είναι πολύ... ...Μην ζητάς περισσότερα... 40