“25th hour” project
Αντώνης Μαγκαφάς | 31.10.2014
- Και τι περιμένει;
- Δεν περιμένει· αγναντεύει, ατενίζει, εισπνέει με χαρά ίσως εκπνέει με
λύπη, την ίδια της μοίρα αποπνέει. Προβάλλει την ψυχή της στη
θάλασσα.
- Αχ, αυτή η θάλασσα, θαυματουργή!
- Πανάρχαια θεραπεύτρια! Θυμώνει του χρόνου που της κλέβει την
ιδιότητα της γιατρού. Το αλάτι επουλώνει τις φυσικές πληγές, αλλά και
τις ψυχικές. Δες την πώς εισπνέει την αλμύρα της θάλασσας και αμέσως
αγαλλιάζει η ψυχή της. Έτοιμη να κατέλθει στον στίβο της ζωής με τα
ακανθώδη εμπόδια. Δεν τη βλέπεις;
- Δεν βλέπω κάτι τέτοιο!
- Δεν την βλέπεις πώς στέκεται στα πόδια της, ενώ την έχουν ρίξει; Ενώ
στραβοπάτησε; Ενώ της έβαλαν τρικλοποδιές; Ενώ σκόνταψε; Ενώ την
έσπρωξαν; Τώρα στέκεται όρθια, ευθυτενής και αγέρωχη.
- Η ψυχή της ή ίδια; Βρίσκει στη θάλασσα τη γαλήνη;
- Στη θάλασσα βρίσκει τον εαυτό της. Στα κύματα. Ναι, στα κύματα.
Αναπνέει την αλμύρα τους, γιατί είναι κάτι σαν οξυγόνο γι’ αυτήν. Έχει
μάθει στα κύματα· την ταλάνισαν, τη μαστίγωσαν, τη βύθισαν, μα δεν την
έπνιξαν. Τίποτα δεν ξέβρασε το κύμα για εκείνη. Βγήκε αλώβητη από
κάθε τρικυμία.
- Μα πώς τη βύθισαν τα κύματα και δεν την έπνιξαν;
- Δακρύζοντας έβγαλε τις άγριες θάλασσες από μέσα της. Τα δάκρυα της
είναι πιο αλμυρά από των άλλων.
- Μα είπες πως στη θάλασσα βρίσκει τον εαυτό της.
- Η θάλασσα στην επιφάνεια δεν ξέρει ότι στον βυθό της υπάρχουν
θησαυροί. Ξέρει μόνο τα κύματα. Έτσι και αυτή δεν ξέρει τι γαλήνη και τι
θησαυρούς κρύβει μέσα της, στον βυθό της. Πρέπει να ρίξει λίγο φως.
- Και πού θα το βρει;
- Θα το ανακαλύψει μόνη της· θα κλέψει λίγο από τον Ήλιο, λίγο απ’ το
χαμόγελό της, λίγο από τα μάτια της το φως. Ναι, τα μάτια της θα
370