“25th hour” project
Παναγιώτης Ντάϊκος | 30.5.2014
Ανάμεσα, στα ξενύχτια και τις αϋπνίες. Στο χθες και το σήμερα. Στο γιατί.
Εκείνη η γαμημένη ώρα, που δεν λέει να περάσει. Οι δείκτες φαντάζουν
κολλημένοι, μαζί με τη ζωή μας που έχει κολλήσει στο παρελθόν. Ο
χρόνος δεν έχει νόημα κανένα, περνούν οι μέρες αδιάφορα και όλα
μοιάζουν κενά νοήματος. Πάλι θα ξημερώσει και θα με βρει η μέρα
φορώντας το T-shirt σου.
35