“25th hour” project
«Ήρθα για να σβήσω τον πόνο και τη δυστυχία και … αυτούς που τα
γεννούν!»
«Να αφήσεις ήσυχη την πορεία του κόσμου... Όλα κυλούν ρολόι, χωρίς
εσένα!»
«Για να διώξω τις τύψεις του πόθου…»
«Πόσο ανήθικη!»
«Για να μηδενίσω τους ανεκπλήρωτους έρωτες!»
«Αθεράπευτα ρομαντική!»
«Πες καλύτερα παρανοϊκή! Δεν μπορείς!»
Τίναξε με έπαρση το κεφάλι. Μικρά αλλά σθεναρά τα βήματά της την
οδήγησαν στην πόρτα. Τις άφησε πίσω της. Πανομοιότυπες, άβουλες,
αμετανόητες… και τις εικοσιτέσσερις.
Η νύχτα λυτρωμένη, την υποδέχτηκε γαλήνια.
Το φεγγάρι, της χάρισε ένα λαμπερό του τόξο για χαμόγελο.
Τα άστρα χύθηκαν στα μάτια της.
«Και βέβαια μπορώ! Ποιος μπορεί να αναγεννήσει τον κόσμο αυτό, αν
όχι εγώ, η 25η ώρα;»
325