“25th hour” project
«Θα μπορούσατε να μου πείτε τι ώρα είναι»; Η γυναίκα τράβηξε λίγο το
μανίκι της και ακουμπώντας το δείκτη στον καρπό της, του είπε
κοιτώντας τον κατάματα. «Σε 12 χρονικές στιγμές θα φτάσουμε στην 25η
ώρα».
Ο άντρας πισωπάτησε, ευχαρίστησε και χαμογελώντας έφυγε. Είχε στη
διάθεσή του ακόμα μόνο τρεις περιόδους των 25 ωρών και πολλά
πράγματα να κάνει.
Έφτασε στο ξενοδοχείο του περπατώντας αργά. Το πρόσωπό του έλαμπε
και τα μάτια του ρουφούσαν τις τελευταίες πληροφορίες. Ακούμπησε το
δακτυλικό του αποτύπωμα στο έσω μέρος του καρπού του. Ο μηχανισμός
έδειχνε υπόλοιπο λίγων μικροχρονικών στιγμών. Ξάπλωσε χωρίς καν να
βγάλει τα παπούτσια. Σταύρωσε τα χέρια του πίσω από το κεφάλι και
φαντάστηκε ένα πετράδι που πέφτει στο νερό δημιουργώντας κυκλικές
ταλαντώσεις επεκτεινόμενες μόνο ως τα σύνορα των πέντε αισθήσεων.
Αναστέναξε ευχαριστημένος γιατί ο πρώτος μικροκύκλος σ’ αυτόν τον
πλανήτη τον είχε εκπλήξει ευχάριστα. Η κούραση της ως τώρα
πληρότητας δεν τον άφησε να αναρωτηθεί ποιά ήταν η γυναίκα που
γνώριζε την 25η ώρα σ’ αυτό το σημείο του σύμπαντος όπου οι
διαστάσεις ήταν τρεις και ο μικρός κύκλος του χρόνου έκλεινε στις 24
ώρες.
Ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιούσε το χρόνο για να επιστρέψει στις
ρίζες του.
306