"25th hour" project | Page 28

“25th hour” project Άννα Μαρία Ζαγοριανού | 26.5.2014 Η Κατερίνα βρίσκεται στο ταξί που τη φέρνει στο σπίτι. Ο Στέφανος φεύγει αύριο… Κλείνει τα μάτια και προσπαθεί να μην αφήσει τα δάκρυα να κυλήσουν. Κάνει υπεράνθρωπη προσπάθεια να μην ουρλιάξει. Νοιώθει ότι πνίγεται. Ανοίγει το παράθυρο και παίρνει βαθιές ανάσες. Ο Στέφανος φεύγει αύριο… μια φράση που αντηχεί στο μυαλό της και καρφώνει την καρδιά της. Λες και δεν το ήξερε ότι ο Στέφανος φεύγει… Το γνώριζε από την αρχή της σχέσης τους, μα όλο και καθυστερούσε τη στιγμή του αποχωρισμού, διώχνοντας αυτά τα μαύρα κοράκια τις σκέψεις, που σκίαζαν το γαλανό ουρανό της. Θα γίνει πρόβλημα που θα χρειαστεί άμεση αντιμετώπιση όταν έλθει η στιγμή αυτή, έλεγε. Τώρα δεν είναι πρόβλημα. Ο Στέφανος είναι εδώ και εκείνη είναι χωμένη στην αγκαλιά του, τη ζεστή φωλίτσα της, όπως την ονόμαζε. Ζει! Αγαπά και την αγαπούν! Αυτό έχει σημασία! Αυτό αρκεί! Πράγμα παράξενο για την Κατερίνα, που πάντα έκτιζε για το μέλλον. Ποτέ δεν άφ