“25th hour” project
σιγά σιγά μα… γιατί; Γιατί φοβάμαι να δεχτώ ότι η ελευθερία δεν έχει
χρόνο αλλά πολλή μαγκιά και μάλλον δεν είμαι μάγκας τόσο.
Θυμάμαι, πρώτη φορά που έκλαψα χωρίς λόγο ήταν όταν κάποιος
απευθυνόμενος σε ένα σκυλί το είπε ψυχή μου, με τόση αγάπη που
ζήλεψα, ήθελα να είμαι η ψυχή κάποιου, όχι η μηχανή που δίνει μάχη με
το χρόνο, άδοξη, ατέρμονη, συνεχείς, επαναλαμβανόμενη μάχη. Δεν
διεκδίκησα ποτέ και ίσως για αυτό να είμαι σε χειρότερη θέση από τον
σκύλο της ιστορίας, εγώ έτρεχα και τρέχω να προλάβω τον ίδιο τον χρόνο,
να τον κ