“25th hour” project
την συγκινούσε το γεγονός ότι ένιωθε κατά κάποιο τρόπο
αναγνωρισμένη. Ήμουν ο πρώτος που της έδειξε εκτίμηση γιατί πίστευα
ότι είναι κάτι καλύτερο απ’ αυτό που η ιδία νόμιζε ότι είναι…… Ξέρετε…
Αγαπά την αναγνώριση. Γι’ αυτό και νιώθει να υπάρχει μονό στα
βλέμματα των άλλων. Κι είναι τόσο μεγάλη η λαχτάρα της για
αναγνώριση ώστε δεν θέλει να παραδεχτεί ότι πολλοί από τους εραστές
της χαμογελούν ειρωνικά πίσω από την πλάτη της….. Κι ενώ αποζητά μια
ανταπόκριση, οι άνδρες της χαρίζουν μόνο τα βράδια που δεν μπορούν
να περάσουν μ΄ άλλες γυναίκες. Η ακόρεστη διψά της για αναγνώριση
είναι που καταστρέφει το πάθος που κάποιοι μπορεί να νιώσουν γι’
αυτήν…..
-
Δηλαδή…, την λυπάσαι;
Κάθε άλλο…. Δεν μπορώ να την λυπηθώ. Κι ούτε έχω τέτοιο
δικαίωμα… Άλλωστε την έχω αγαπήσει.
-
Σου λείπει;
Ναι, μου λείπει….. Με τον ίδιο τρόπο που κάποτε μου έλειπε και η
μορφίνη…. Ήξερα ότι μου κάνει κακό κι έπρεπε να την σταματήσω.
-
Μα, απ’ ό,τι ξέρω, αυτή ήταν που έδωσε τέλος στη σχέση σας.
Κατά μια έννοια, ναι. Κατά μια άλλη όμως,… όχι. Στην
πραγματικότητα η σχέση αυτή ήταν ανέφικτη. Ακόμα κι αν υποθέσουμε
ότι ήταν ερωτευμένη μαζί μου όπως εγώ μαζί της, μιλάμε για
συναισθήματα χωρίς κάτι κοινό. Για συναισθήματα ασύμβατα μεταξύ
τους. Αυτό, λοιπόν, πο