“25th hour” project
Πόσο δύσκολα κρατάς τα όρια στην ηλεκτρονική επικοινωνία. Το
αντιλαμβάνεσαι όταν όσα σκέφτεσαι φρακάρουν στις άκρες των
δαχτύλων σου. Τα βαραίνουν.
Ο Φίλιππος, επέστρεψε στο σπίτι που έμενε στα φοιτητικά του χρόνια.
Στο 11ο διαμέρισμα δίπλα στη Βαστίλη. Περιοχή Ledru Rollin. Κακόφημη
πριν 30 χρόνια είναι σήμερα BoBo. Μούσκεμα απ ό την μπόρα που
φιλοδώρησε το Παρίσι χαρίζοντας του εκείνο το υγρό πέπλο λάμψης.
Γελά στη σκέψη του. Στην Αθήνα μια τέτοια μπόρα δοκιμάζει τα νεύρα
των κατοίκων της. Ακόμα και για τον ίδιο δεν είναι ευπρόσδεκτες οι
μεταβολές του καιρού. Η πόλη μοιάζει με γυναίκα. Κάποια σου αλλάζει
τα όρια, τα σύνορα. Θα σου ονοματίσει την πατρίδα. Θα την ζητάς.
Αποκτάς σχέση που κάποια μπόρα γίνεται αφορμή να την αγαπήσεις
περισσότερο. Ένα υπερυψωμένο ισόγειο σε ένα κτίριο τεσσάρων
ορόφων. Στέγαζε το παλαιότερο κλειθροποιείο για τους Λουδοβίκους.
Η τουαλέτα παραμένει κοινόχρηστη για τους ένοικους του ορόφου.
Γαλήνη άπλωνε μέσα του αυτό το σπίτι. Κι ας έτυχε να γίνει μάρτυρας
φονικού. Απέναντι. Στο αραβικό μπαρ στην πρώτη χρονιά που έμεινε σε
αυτό σαν φοιτητής.
Η Έλλη απάντησε. Διαβάζει στις λέξεις της σιγουριά. Κάθε μήνυμα
κουμπώνει πάνω στο προηγούμενο δικό του.
Προσέχει να κρατήσει την ισορροπία με αλφάδι την υπομονή του. Κάθε
μήνυμα μειώνει την απόσταση. Η στιγμή που θα μάθει ποια είναι δεν
απέχει μακριά. Έγινε χαρούμενη αναμονή η επιστροφή του. Ένα ακόμα
παράξενο σε ένα ταξίδι μέσα στον Ιούλιο σε χειμωνιάτικο Παρίσι. Είχε
προετοιμαστεί για αυτό. Επέλεξε ανάλογα τον ρουχισμό του. Δεν
χαιρόταν ποτέ αποχαιρετώντας το Παρίσι. Μπήκε στην ουρά έξω από το
Belleville για να αγοράσει το κρουασάν του μαζί με όσους ξενύχτησαν.
Η Παρασκευή για την Έλλη είναι η μέρα που γυρίζει πίσω ο Φίλιππος. Δεν
ξέρει πως νοιώθει. Σίγουρα διψά.
Ο Φίλιππος συνήθως δεν έτρωγε στο αεροπλάνο. Απόψε η επιστροφή
του θρεφόταν τη σιωπή.
Ήξερε που θα τη βρει. Στο δρόμο για το σπίτι της αφέθηκε να παρατηρεί
μια Αθήνα παραδομένη στον Καύσωνα.
Ιούς 7. Στέκεται στην είσοδο. Απέναντι της.
238