"25th hour" project | Page 204

“25th hour” project Ο νεαρός άντρας γνωρίζοντας πως δε μπορεί να κάνει τίποτα για να αποτρέψει το κάλεσμα της γυναίκας ανταποκρίθηκε διστακτικά και προσφέροντας το χέρι του έκλεισε τα μάτια. Τικ…. Τακ… Τικ… Τακ… Οι πατούσες μαρτυρούσαν το δρόμο….. Με δυσκολία άνοιξε τα μάτια και είδε μπροστά του μια φωτεινή ευθεία. Δεξιά κι αριστερά υπήρχαν πολλά ακαταλαβίστικα πράγματα και θόρυβος που μαρτυρούσε ανθρώπινη ύπαρξη και ζωή. Ήταν θολά όμως και δε μπορούσε να διακρίνει τίποτα εκτός από σκιές και θορύβους. Μόνο μπροστά μπορούσε να διακρίνει φώτα. Φώτα που όσο πλησίαζε κοντά τους γινόντουσαν ολοένα και πιο εκτυφλωτικά. Ξαφνικά το φως τον θάμπωσε. Πήρε το χέρι του από το χέρι της 25ης ώρας και το έφερε στο πρόσωπό του για να το προφυλάξει από το έντονο φως. Άκουσε κορναρίσματα. Φανέρωσε τα μάτια με δυσκολία και μέσα σε μια κατάσταση με πυκνό λευκό χρώμα είδε ένα αυτοκίνητο να κατευθύνεται με μεγάλη ταχύτητα επάνω σε ένα μικρό παιδί. Δίχως να σκεφτεί τίποτα και κανέναν έτρεξε προς τη μεριά του παιδιού, το έσπρωξε και παίρνοντας τη θέση του έκλεισε και πάλι τα μάτια του γιατί δεν άντεχε άλλο το έντονο φως που τον ζάλιζε ολοένα και πε