“25th hour” project
Ρόλοι!
Στρας!
Κραδασμοί!
Ποτά!
Ουσίες!
Καμουφλαρισμένη ανθρωπιά!
Καμουφλαρισμένοι άνθρωποι!
Ψυχές υπενδεδυμένες στο τίποτα!
Κι ένα μαύρο πανί!
Ένα μαύρο πανί να καλύπτει τα πάντα για να τα ξεσκεπάσει μετά και να
λάμπουν!
Να λάμπουν τόσο πολύ, τόσο δυνατά, τόσο εκτυφλωτικά, με σκοπό να
θαμπώσουν τους θεατές και τον ίδιο για άλλη μία «μοναδικά», υπέροχη
βραδιά!
Και κάπου εκεί θυμάται!
Βλέπει τον εαυτό του να χορεύει ξέφρενα κάτω από το μαύρο πανί και
εκείνο να τον σφίγγει, να τον σφίγγει ολοένα και περισσότερο, ώσπου
λίγο πριν το τέλος της αναπνοής του, να τον ελευθερώνει και να του
«φορά» ένα νέο χρυσαφί κοστούμι που μοιάζει να είναι φτιαγμένο από
χρυσό!
Και όλα βαδίζουν καλώς!
Σύμφωνα με το σωστό σενάριο!
Τη σωστή καθοδήγηση!
Τη σωστή σκηνοθεσία
Κι εκείνον σε μια ερ