"25th hour" project | Page 197

“25th hour” project Και έτσι είχε πάρει την απόφαση. Όχι, δεν επιτέθηκε στο κοινοβούλιο, όπως λαχταρούσε. Αντίθετα είχε πάει σε ένα διακριτικό μαγαζάκι, από τα πολλά του είδους, και αγόρασε ένα όπλο και μερικές σφαίρες. Δόξα τω Θεώ είχε ακόμα αρκετά λεφτά και δε χρειαζόταν άδεια. Σε όλο το δρόμο παράδερνε μέσα στις σκέψεις του αδιαφορώντας για το αν τον ανακάλυπταν με το όπλο στην τσέπη. Επέστρεψε στο σπίτι και, μπαίνοντας στο διαμέρισμα, είδε τη γυναίκα του να ορμάει ανήσυχη. «Μα πού ήσουν;», ρώτησε, «ανησύχησα! Και το κινητό σου δεν…» Έπρεπε να το κάνει πριν δειλιάσει. Ή τώρα ή ποτέ. «Σε αγαπώ», της είπε και, πριν προλάβει να του απαντήσει, έβγαλε το όπλο από την τσέπη και τράβηξε τη σκανδάλη. Ο πυροβολισμός ακούστηκε εκκωφαντικός στο μικρό διαμέρισμα. Δυστυχώς, τα πράγματα σπάνια γίνονται όπως τα έχεις υπολογίσει. Το όπλο κλώτσησε τόσο δυνατά που του πόνεσε το χέρι και επιπλέον, αστόχησε και την πέτυχε στο λαιμό. Εκείνη έπεσε πίσω ανήμπορη. Στο μεταξύ τα παιδιά του τρομαγμένα από τον ήχο έτρεξαν πρ