“25th hour” project
υπάρχει φιλάκι, αγκαλίτσα, σωματάκι, δουλίτσα, ποτάκι. Είναι η ώρα των
κανονικών λέξεων. Το λόγων που σημαίνουν, κι ας μη συμβαίνουν. Η
αλήθεια της 25ης ώρας είναι για κείνους που μπορούν να λένε τα
πράγματα με τ’ όνομα άλλων πραγμάτων, και να σημαίνουν το ίδιο. Είναι
η ώρα των ανθρώπων που σε τραβούν απ’ το μανίκι μ’ ένα «έλα», που
σου κλείνουν τους διακόπτες μ’ ένα «κοιμήσου», που σε βάζουν στη θέση
σου μ’ ένα «γδύσου», που σε τρομοκρατούν συχνά μ’ ένα «μίλα», που σε
αρπάζουν μ’ ένα «αφέσου»· είναι εκείνοι οι άνθρωποι που
χρησιμοποιούν τις προστακτικές σαν να ’ναι πασατέμπος· αυτοί οι
άνθρωποι σ’ αφήνουν σε μια στεγνή υποτακτική, ενόσω εσύ αναζητάς
την οριστική· την οριστικότατη. Είναι οι άνθρωποι της 25ης ώρας. Της
δικής μας ώρας. Να τους καταλαβαίνετε. Αν μπορείτε. Και να τους
αναζητάτε. Η 25η ώρα δεν μας έχει ανάγκη. Υπάρχει αναγκαστικά. Ας μην
αναζητούμε κάτι που απλώς συμβαίνει. Υπενθύμιση. Πάλι.
18