“25th hour” project
σχηματίζει ανθρώπινες μορφές. Θα τον γνωρίσει; Θα την γνωρίσει; Έχει
γεράσει, θα τη θέλει έτσι; Πώς πρέπει να τον αγκαλιάσει; Τι πρέπει να
του πει; Και μετά;
Ζήλευε το παρελθόν, ταλαντεύονταν στο παρόν και το μέλλον την
αγρίευε. Καρδιοχτυπούσε για την άγνωστη ηδονή του κορμιού και τη
γλύκα της συντροφιάς. Αυτή, τη μόνη ηδονή που γνώριζε, ήταν της
σιωπής και της μοναξιάς. Δεν ήθελε να γνωρίσει την άλλη. Τη φοβόταν.
Φόρεσε το κολιέ και τον έσφιξε μέσα στη χούφτα της. Ένα
εικοσιτετράωρο έμεινε άγρυπνη. Τον περίμενε. Μετά έγειρε. Η καρδιά
της δεν άντεξε. Την 25η ώρα ήρθε ο Νικόλας της..
Της έκλεισε τα μάτια, τη φίλησε στα χείλη και της έβγαλε το κολιέ. Το
κολιέ έγινε κομπολόγι στα χέρια του. Δέκα πέντε χάνδρες από κεχριμπάρι
κτυπούν νευρικά εδώ και οκτώ χρόνια ασταμάτητα στα δάκτυλά του.
15