“25th hour” project
«Πως μπορώ να παρέμβω στα γεγονότα αν είμαι σε δύο μέρη
ταυτόχρονα», ρώτησα τον δαίμονα.
«Γνωρίζεις το φαινόμενο της πεταλούδας»;
«Ναι».
«Για της επόμενες 24 ώρες θα είσαι αόρατος, μπορείς να αλλάξεις την
μοίρα της γυναίκας σου, να δημιουργήσεις έναν παράλληλο χρόνο στον
οποίο θα μείνει ζωντανή».
«Αν της αχρηστέψω το αυτοκίνητο τι θα συμβεί»;
«Θα πάει σε ένα μπαράκι εδώ πιο κάτω και θα μείνει εκεί μέχρι το πρωί»
Πήρα μια πρόκα και έσκασα τα λάστιχά του αυτοκινήτου της και με μια
πέτρα ράγισα το τσάμι του παρμπρίζ. Ευτυχώς ο συναγερμός ήταν
απενεργοποιημένος. Τις υπόλοιπες ώρες μου τις πέρασα ακολουθώντας
την γυναίκα μου. Δεν θα την ξανάβλεπα ποτέ, ήθελα να περάσω χρόνο
μαζί της. Η ώρα του καβγά πέρασε. Το αυτοκίνητο της ήταν στο
συνεργείο. Εκείνη έφυγε με τα πόδια.
«Έχεις ακόμα ένα λεπτό», είπε ο δαίμονας.
«Τι θα γίνει μετά», τον ρώτησα.
«Αυτό δεν σε αφορά, εσύ ήθελες μόνο να την σώσεις».
«Είναι αλήθεια πως αν αυτοκτονήσει ένας άνθρωπος η ψυχή του πάει
στην κόλαση», ρώτησα.
«Ναι», είπε.
«Και αν κάποιος δαίμονας σκοτώσει ένα θνητό;»
«Ισχύει το ίδιο», είπε.
«Αν σου βρω μία ψυχή ίδια με την δικιά μου θα πάρω την ζωή μου πίσω»;
«Όχι, ήρθα εδώ μόνο για την δικιά σου ψυχή».
«Αυτή θα την πάρεις ούτως ή αλλιώς. Αν μου δώσεις άλλη μια ώρα, θα
σου δώσω μελλοντική παρακαταθήκη άλλη μια ψυχή», είπα.
«Εντάξει», είπε και χαμογέλασε λες και κοίταζε κατευθείαν μέσα στην
ψυχή μου, λες και διάβαζε τις πιο απόκρυφες σκέψεις μου. Ναι, σίγουρα
αυτό έκανε.
111