“25th hour” project
«Μην ανησυχείς. Πυρετό της Πύλης τον λένε. Έχω ακούσει από τους
παλιούς πως πολλοί το παθαίνουν μετά από χρόνιο εγκλεισμό. Όσο
πλησιάζει η μέρα της αποφυλάκισης τρελαίνονται από το άγχος. Τι τους
περιμένει; Ποιος θα δεχτεί έναν στιγματισμένο φυλακόβιο; Φίλε, αυτό
έχεις πάθει και σε λάιτ μορφή. Έχω ακούσει για αυτοκτονίες πριν την
αποφυλάκιση».
«Ίσως να έχεις δίκιο. Αύριο βγαίνω και έχω τρελό άγχος. Αντί να χαίρομαι,
έχω τρελαθεί από φόβο. Και αυτά τα όνειρα είναι τόσο ζωντανά. Ποτέ
δεν είχα σκεφτεί ότι αυτά τα ζώα πονάνε, φοβούνται και νοιώθουν τα
ίδια όπως εμείς. Ίσως να ασχοληθώ με τα ζώα βγαίνοντας από αυτή τη
σκατότρυπα».
«Καλά, κάνε ό,τι θες. Γίνε και θηριοδαμαστής… Άσε με να κοιμηθώ. Έχω
να κάνω άλλον ένα χρόνο εδώ μέσα εγώ».
Την επόμενη μέρα η πύλη άνοιξε. Είχε έρθει η ώρα. Η πρωινή χρυσή
ηλιαχτί